Па беларускай міфалогіі цар птушынага царства, птушыны гаспадар, вялікая чароўная птушка, якая ахоўвала усіх пернатых ад замахаў драпежных жывёл. Паводле легенды, Кук калісьці даўно быў абаронцам птушак, разганяў ваўкоў, лісіц і змей, каб тыя не нападалі на птушынае царства. Але ж аднойчы Кук знік, і з таго часу яго шукае зязюля, гукаючы «Ку-ку!». А іншыя птушкі ў падзяку за тое даглядаюць яе птушанят.

У птушак быў свой цар — Кук. Лятаў ён па лесе, разганяў ваўкоў i лісіц, змей — усіх, хто нападаў на птушынае царства. Аднойчы Кук не вярнуўся ў свае гняздо. Зажурыліся ўсе лясныя птушкі:

— Хто ж нас цяпер абароніць?

Сталі раіцца. Што рабіць? Трэба ісці шукаць свайго заступніка. А хто пойдзе? У кожнага — справа: той гняздо ўе, той яечкі наседжвае, той дзяцей гадуе; адзін — стары, другі — малы... Рашылі яны адправіць зязюлю — у яе гнязда няма i дзяцей няма. Спалохалася зязюля, што трэба ісці ў вялікую дарогу, i знесла яечка.

— Куды ж я яго дзену? — гаворыць зязюля.

— Пакладзі свае яечка ў любое гняздо! — адказалі ей птушкі.

— А хто яго будзе выседжваць?

— Каму пакладзеш, той i глядзець будзе.

— А хто ж мае птушанятка гадаваць будзе?

— Хто будзе сваіх гадаваць, той i тваё дагледзіць.

I паляцела зязюля шукаць Кука.

Праляціць трохі, сядзе на галінку i кліча:

— Ку-ку!

Праляціць i зноў кліча.

АІМЭФ, ф.8, воп.73, спр.71, сш.2, л.72.
Запісаў В.I.Скідан у 1973 годзе ў вёсцы Вялікі Бор
Хойніцкага раёна Гомельскай вобласці ад Соф'і Фёдараўны Дземідзенка (865: с.64)

Кук — прадстаўнік "царскага шэрагу" персанажаў беларускай міфалогіі: цар катоў Варгін, мышэй — Паднор, ракаў — Хабёр, пеўняў — Будзiмiр, а таксама Вужыны цар и цар рыбаў.