Эй, Странник, принцесс пруд пруди, а дракон — существо редкое.
Bestiary.us
энциклопедия вымышленных существБыстрый переход
- Портал им.Киплинга Собрание сказок, поэтически объясняющих происхождение той или иной особенности животных, например "откуда у верблюда горб", "почему у слона длинный хобот", или "с чего б это вдруг кошки и собаки не ладят".
- Городские легенды Cовременная разновидность мифов, как правило, короткие, и, на первый взгляд, правдоподобные (хотя обычно не соответствующие действительности) истории, опирающиеся на современную техническую и общественную реальность, обычно затрагивающие глубинные проблемы и страхи современного общества.
- Игра престолов Сага о мире Семи Королевств. О мире суровых земель вечного холода и радостных земель вечного лета. Мире лордов и героев, воинов и магов, чернокнижников и убийц — всех, кого свела воедино Судьба во исполнение древнего пророчества. О мире опасных приключений, великих деяний и тончайших политических интриг.
Бай
Бай — в белорусском фольклоре живущее в избе существо, которое незримо бродит по стенам и своим чуть слышным мелодичным пением усыпляет детей
Bai — according to Belarusian folk beliefs, a creature living in a hut, invisibly wandering at night on the walls and lulls children to sleep with its barely audible melodious singing
Бай — паводле беларускага фальклора, істота, якая начамі нябачна блукае па сценах сялянскай хаты і сваім ледзь чутным меладычным спевам усыпляе дзяцей
Baj — według wierzeń narodowych Białorusi, stworek, który potrafił chodzić po ścianach i usypiając dzieci swym dziwnym śpiewem
Бай — в белорусском фольклоре живущее в избе существо, которое незримо бродит по стенам и своим чуть слышным мелодичным пением усыпляет детей
БайВ белорусском фольклоре живущее в избе существо, которое незримо бродит по стенам и своим чуть слышным мелодичным пением усыпляет детей по-русскиBaiAccording to Belarusian folk beliefs, a creature living in a hut, invisibly wandering at night on the walls and lulls children to sleep with its barely audible melodious singing in englishБайПаводле беларускага фальклора, істота, якая начамі нябачна блукае па сценах сялянскай хаты і сваім ледзь чутным меладычным спевам усыпляе дзяцей па-беларускуBajWedług wierzeń narodowych Białorusi, stworek, który potrafił chodzić po ścianach i usypiając dzieci swym dziwnym śpiewem w polskim
Baj —
Бай —
Ішоў Бай па сцяне
Ў чырвоным жупане.
Белорусская колыбельная (403: с.8)
В белорусском фольклоре живущее в избе существо, которое ночами незримо бродит по стенам и своим чуть слышным мелодичным пением усыпляет детей, за что получает от благодарных хозяев ежедневную миску молока и ложку каши.
Имя этого персонажа, по-видимому, образовано от игры слова «бай» из припева колыбельной «баю-бай» или повелительного наклонения глагола «бай!» — «расскажи историю». Ответом на это требование стало появление сказочного бая, который «ходил по стене в красном жупане*, неся семь пар лаптей: для жены, для себя и каждому ребенку — по лаптёнку». Стихотворное повествование заканчивалось вопросом: «Баить или нет?», на что следовало требование: «Бай!» И затем все началось сначала: «Шел бай по стене...».
«Бай» — пример своеобразного отвлечения внимания, когда на бесконечные просьбы и требования ребенка рассказывать сказки, отвечали короткой шуткой, чтобы ребенок отвлекся: «Мама, бай басню!» (рассказывай сказку) — «Баўлю, баю баёначку, узяў кот даёначку, занёс на гару, паклаў на кару, абнёс каля калёс, а хто слухаў, таму — пшах! — у нос». Получив такой ответ, ребенок начинал остерегаться слишком приставать к взрослым с просьбами рассказывать сказки (403: с.8).
Существует множество вариантов стихотворения о бае:
Ішоў Бай па сцяне
У чырвоным жупане.
Ці баіць, ці не? — Баіць.
— І ты кажаш — баіць,
І я кажу — баіць.
Ішоў Бай па сцяне,
Насіў лапці ў кішане,
Ці баіць, ці не? — Не.
— І ты кажаш — не,
І я кажу — не (1719: с.757).
Ішоў Бай па сцяне, у чырвоным каптане,
Сямёра лапцяў пляце, крывую нагу валачэ,
Баіць ці не? — Бай. — І ты кажаш: бай, і я кажу: бай.
Ідзе бай па сцяне, у чырвоным каптане...
Баіць ці не? — Не. — І ты кажаш: не, і я кажу: не (1719: с.757).
Михал Федеровский даже приводит вариант, который по современным меркам может считаться недостаточно приемлемым при общении с детьми:
— Chòdzić Baj pa ścieniè,
Da-j ŭ czyrwònum kaptaniè.
Bàjać?
— Baj!
— Chòdzić Baj pa ścieniè,
Pakàzўwaje sràku tabiè!
Bàjać?
— Nichàj ty spùchni z swaim Bàjam! (462: T.3, Cz.2, s.69)
Однако самая известная версия принадлежит перу выдающегося белорусского поэта Янки Купалы:
Бегаў бай па сцяне
У чырвоным кафтане.
Байку баіў. Ай, лю-лі!
Жылі пчолкі у вуллі...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Шла вясна па вясне,
Жылі пчолкі з году ў год...
Бралі ў соты з кветак мёд...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Ніхто пчолак не кране;
Самі мёд збіраюць той,
Самі ласваюць зімой...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
У той самай старане
Пустапасам труцень жыў,
Неяк з пчолкамі здружыў...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Труцень кажа: «Дайце мне
Глянуць, пчолкі, у вуллёк,
Паспытаці ваш мядок!..»
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Ці так добра, ці так не, —
Пчолкі добрымі былі,
Трутня ў госці прынялі...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Труцень пальцам не кіўне:
Пчолкі мёд нясуць да сот,
Труцень есць ды есць той мёд.
Баіць ці не?
— Не!
Янка Купала "Бай", 1921 (1720: Т.4, с.84-85)
According to Belarusian folk beliefs, Bai is a creature living in a hut, invisibly wandering at night on the walls and lulls children to sleep with its barely audible melodious singing, for which he receives a daily bowl of milk and a spoonful of porridge from grateful hosts.
A fictitious being Bai is the main character of many nursery rhymes in Belarusian children’s folklore. The name of this character derived perhaps from the word play on “bai” from the lullaby refrain “bayu-bai” or from the imperative “bai!”, “bav!” that meant — “speak”, “tell a story”. In response to the request there appeared the fairy tale character the Bai who “walked on the wall in a red caftan, carried seven bast shoes: for himself, for his wife, and for his young ones — one shoe for each”. The nursery rhyme ended with a question, “Should one tell a fairy tale or should one not?” It was answered with a request, “Tell it!” And then everything started anew, “The Bai walked on the wall...”
The “Bai” is an example of some verbal trick when the endless requests and demands of a child to tell fables or fairy tales were met with a short joke. Its purpose was to distract the child, “Mommy, tell me a tale!” — “I’m telling, I’m telling you a fairy tale: the Cat took a doyonochka (a milk pail), brought it to the attic, filled it with some bark, walked with it around a cart, and he that listened to the tale gets a flick on his nose”. When a child got that kind of answer he didn’t dare to ask adults for more story-telling (762: p.8).
Ішоў Бай па сцяне
Ў чырвоным жупане.
Беларуская калыханка (403: с.8)
Паводле беларускага фальклору, істота, якая начамі нябачна блукае па сценах сялянскай хаты і сваім ледзь чутным меладычным спевам усыпляе дзяцей, за што атрымлівае ад удзячных гаспадароў штодзённую міску малака і лыжку кашы.
Назва гэтага персанажа ўтварылася, відаць, ад абыгрывання слова «бай» з прыпеву калыханкі «баю-бай» альбо дзеяслова загаднай формы «бай!» — апавядай, расказвай. Адказам на такое патрабаванне было з’яўленне казачнага бая, што «ішоў па сцяне ў чырвоным жупане, нёс сямёра лапцей: і жане, і сабе, і дзяцёнку па лапцёнку». Заканчвалася забаўлянка пытаннем: «Баіць казку ці не?», — на што гучала патрабаванне: «Бай!» І тады зноў пачыналася ад пачатку: «Ішоў Бай па сцяне…».
«Бай» — узор своеасаблівай адчэпкі, калі на бясконцыя просьбы-патрабаванні дзіцяці баяць басні (казкі) адказвалі кароценькім жартам, каб дзіця адчапілася: «Мама, бай басню!» — «Баўлю, баю баёначку, узяў кот даёначку, занёс на гару, паклаў на кару, абнёс каля калёс, а хто слухаў, таму — пшах! — у нос». Атрымаўшы такі адказ, дзіця асцерагалася занадта чапляцца да дарослых з просьбамі апавядаць казкі (403: с.8).
Існуе шмар варыяцый верша пра бая:
Ішоў Бай па сцяне
У чырвоным жупане.
Ці баіць, ці не? — Баіць.
— І ты кажаш — баіць,
І я кажу — баіць.
Ішоў Бай па сцяне,
Насіў лапці ў кішане,
Ці баіць, ці не? — Не.
— І ты кажаш — не,
І я кажу — не (1719: с.757).
Ішоў Бай па сцяне, у чырвоным каптане,
Сямёра лапцяў пляце, крывую нагу валачэ,
Баіць ці не? — Бай. — І ты кажаш: бай, і я кажу: бай.
Ідзе бай па сцяне, у чырвоным каптане...
Баіць ці не? — Не. — І ты кажаш: не, і я кажу: не (1719: с.757).
Міхал Федаровскі нават прыводзіць варыянт, які па сучасных мерках можа лічыцца не дастаткова прымальным да зносін з дзецьмі:
— Chòdzić Baj pa ścieniè,
Da-j ŭ czyrwònum kaptaniè.
Bàjać?
— Baj!
— Chòdzić Baj pa ścieniè,
Pakàzўwaje sràku tabiè!
Bàjać?
— Nichàj ty spùchni z swaim Bàjam! (462: T.3, Cz.2, s.69)
Але ж найбольш вядомы варыянт належыць пяру Янкі Купалы:
Бегаў бай па сцяне
У чырвоным кафтане.
Байку баіў. Ай, лю-лі!
Жылі пчолкі у вуллі...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Шла вясна па вясне,
Жылі пчолкі з году ў год...
Бралі ў соты з кветак мёд...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Ніхто пчолак не кране;
Самі мёд збіраюць той,
Самі ласваюць зімой...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
У той самай старане
Пустапасам труцень жыў,
Неяк з пчолкамі здружыў...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Труцень кажа: «Дайце мне
Глянуць, пчолкі, у вуллёк,
Паспытаці ваш мядок!..»
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Ці так добра, ці так не, —
Пчолкі добрымі былі,
Трутня ў госці прынялі...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Труцень пальцам не кіўне:
Пчолкі мёд нясуць да сот,
Труцень есць ды есць той мёд.
Баіць ці не?
— Не!
Янка Купала "Бай", 1921 (1720: Т.4, с.84-85)
Żyjąca w chatach istota, która nochani dreptała cicho po ścianach i suficie chłopskiej izby. Za codzienną miskę mleka i łyżkę kaszy odwdzięczała się gospodarzom, usypiając im dzieci swoim dziwnym, melodyjnym śpiewem.
Nazwa tej postaci najprawdopodobniej powstała z gry słów „baj” z refrenu kołysanki „baju-baj” albo z trybu rozkazującego czasownika „baj!” — opowiadaj, snuj bajki. Odpowiedzią na takie wezwanie było pojawienie się bajkowego Baja, który „szedł po ścianie w czerwonym żupanie, niósł siedem łapci: i żonie, i sobie, i dziecku po jednym”. Zabawa kończyła się pytaniem: „Bajać (bajkę opowiadać) czy nie?”, na co padała odpowiedź: „Baj!” — i wtedy wszystko zaczynało się od nowa: „Szedł Baj po ścianie…”.
„Baj” to przykład swoistej wymówki — gdy dziecko uporczywie domagało się opowieści, dorośli odpowiadali krótkim żartem, by dało im spokój: „Mamo, opowiedz bajkę!” — „Bajam, bajam bajeczkę, kot wziął konewkę, zaniósł na górę, położył na korze, obszedł wokół wozu, a kto słuchał, temu — pstryk! — w nos”. Po takiej odpowiedzi dziecko zazwyczaj obawiało się dalej natarczywie prosić o bajki (403: s.8).
Istnieje wiele wariantów wiersza o Baju:
Ішоў Бай па сцяне
У чырвоным жупане.
Ці баіць, ці не? — Баіць.
— І ты кажаш — баіць,
І я кажу — баіць.
Ішоў Бай па сцяне,
Насіў лапці ў кішане,
Ці баіць, ці не? — Не.
— І ты кажаш — не,
І я кажу — не (1719: с.757).
Szedł Baj po ścianie
W czerwonym żupanie.
Czy bajkę bajać, czy nie? — Baj!
— I ty mówisz: baj,
I ja mówię: baj.
Szedł Baj po ścianie,
Niósł łapcie w kieszeni.
Czy bajkę bajać, czy nie? — Nie.
— I ty mówisz: nie,
I ja mówię: nie (1719: s.757).
Ішоў Бай па сцяне, у чырвоным каптане,
Сямёра лапцяў пляце, крывую нагу валачэ,
Баіць ці не? — Бай. — І ты кажаш: бай, і я кажу: бай.
Ідзе бай па сцяне, у чырвоным каптане...
Баіць ці не? — Не. — І ты кажаш: не, і я кажу: не (1719: с.757).
Szedł Baj po ścianie, w czerwonym kaftanie,
Siedem łapci wyplata, chwieje się na krzywej nodze.
Czy bajać, czy nie? — Baj! — I ty mówisz: baj, i ja mówię: baj.
Idzie Baj po ścianie, w czerwonym kaftanie...
Bajać, czy nie? — Nie. — I ty mówisz: nie, i ja mówię: nie (1719: s.757).
Michał Federowski przytacza nawet wariant, który według współczesnych standardów może być uznany za niezbyt stosowny w rozmowie z dziećmi:
— Chòdzić Baj pa ścieniè,
Da-j ŭ czyrwònum kaptaniè.
Bàjać?
— Baj!
— Chòdzić Baj pa ścieniè,
Pakàzўwaje sràku tabiè!
Bàjać?
— Nichàj ty spùchni z swaim Bàjam! (462: T.3, Cz.2, s.69)
Jednak najbardziej znana wersja należy do pióra wielkiego białoruskiego poety Janki Kupały:
Бегаў бай па сцяне
У чырвоным кафтане.
Байку баіў. Ай, лю-лі!
Жылі пчолкі у вуллі...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Шла вясна па вясне,
Жылі пчолкі з году ў год...
Бралі ў соты з кветак мёд...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Ніхто пчолак не кране;
Самі мёд збіраюць той,
Самі ласваюць зімой...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
У той самай старане
Пустапасам труцень жыў,
Неяк з пчолкамі здружыў...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Труцень кажа: «Дайце мне
Глянуць, пчолкі, у вуллёк,
Паспытаці ваш мядок!..»
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Ці так добра, ці так не, —
Пчолкі добрымі былі,
Трутня ў госці прынялі...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Труцень пальцам не кіўне:
Пчолкі мёд нясуць да сот,
Труцень есць ды есць той мёд.
Баіць ці не?
— Не!
Янка Купала "Бай", 1921 (1720: Т.4, с.84-85)
Biegał Baj po ścianie
W czerwonym kaftanie.
Bajkę opowiadał. Aj, lulaj!
Żyły pszczoły w ulu...
Bajać czy nie?
— Bajać!
Biegał Baj po ścianie...
Szła wiosna za wiosną,
Żyły pszczoły z roku na rok...
Zbierały miód z kwiatów do plastrów...
Bajać czy nie?
— Bajać!
Biegał Baj po ścianie...
Nikt pszczół nie skrzywdzi,
Same zbierają miód,
Same go spożywają zimą...
Bajać czy nie?
— Bajać!
Biegał Baj po ścianie...
W tej samej krainie
Żył próżniak-truteń,
Jakoś się z pszczołami zaprzyjaźnił...
Bajać czy nie?
— Bajać!
Biegał Baj po ścianie...
Truteń mówi: „Dajcie mi
Spojrzeć, pszczoły, do ula,
Skosztować waszego miodu!”
Bajać czy nie?
— Bajać!
Biegał Baj po ścianie...
Czy to dobrze, czy nie,
Pszczoły były dobre,
Przyjęły trutnia w gościnę...
Bajać czy nie?
— Bajać!
Biegał Baj po ścianie...
Truteń palcem nie ruszył:
Pszczoły noszą miód do plastrów,
Truteń je i je ten miód.
Bajać czy nie?
— Nie!
Janka Kupała "Baj", 1921 (1720: T.4, s.84-85)
Статус статьиСтатус артыкулаStatus artykułuСтатус статтіArticle status:
Зверушка (вроде готовая статья, но при этом велика вероятность расширения)
Подготовка статьиПадрыхтоўка артыкулаPrzygotowanie artykułuПідготовка статтіArticle by:
Адрес статьи в интернетеАдрас артыкулу ў інтэрнэцеAdres artykułu w internecieАдрес статті в інтернетіURL of article: //bestiary.us/bai
Культурно-географическая классификация существ:
Культурна-геаграфічная класіфікацыя істот:
Kulturalno-geograficzna klasyfikacja istot:
Культурно-географічна класифікація істот:
Cultural and geographical classification of creatures:
Ареал обитания:
Арэал рассялення:
Areał zamieszkiwania:
Ареал проживання:
Habitat area:
Псевдо-биологическая классификация существ:
Псеўда-біялагічная класіфікацыя істот:
Pseudo-biologiczna klasyfikacja istot:
Псевдо-біологічна класифікація істот:
Pseudo-biological classification of creatures:
Форумы:
Форумы:
Fora:
Форуми:
Forums:
Еще? Еще!
Банник — по славянской мифологии дух бани, как правило, стоящей на отшибе
Кикимора — в славянской мифологии беспокойный домашний дух исключительно женского пола, жена или сестра домового
Клетник — в белорусской мифологии дух-обогатитель, живущий в клети-кладовой
Огневик — по белорусским поверьям, мелкий домашний дух, живущий в печи и бросающий пепел в готовящуюся еду
Доброхожий — представитель низшей белорусской и польской мифологии, сочетающий в себе качества домового, лешего и ряда других персонажей
Лойма — в белорусской мифологии коварный лесной или болотный дух исключительно женского пола
Конопелька — в фольклоре западной Беларуси, а также в соседних с Беларусью регионах Польши и Литвы, полевая русалка, живущая в конопле
Оржавеник — по белорусским поверьям один из болотников, хозяин болота, покрытого ржавчиной
Кладовик — согласно славянских поверий, дух, охраняющий клады
Боровик — по славянской мифологии один из лесных духов, хозяин боров и рощ
Злыдни — в славянском фольклоре мелкие пакостные создания
Злыдня — в белорусском фольклоре недоброе существо в образе невидимой женщиной без языка, глаз и ушей
Домовой — у славян (а также в ряде других культур) дух-хранитель дома
Анчутка — в восточнославянской мифологии мелкий бес, чертенок с утиными чертами и лысой как у татарчонка головой
Дворовой — у славян дух-хранитель двора и хозяйственных построек
Домовиха — в славянской мифологии жена домового или самостоятельный персонаж, покровительница дома и семьи
Летавец — по славянским поверьям дух, который слетает на землю падучей звездой и, принимая знакомый человеческий образ, вступает в связь со своими жертвами
Comments
Янка Купала "Бай", 1921
Бегаў бай па сцяне
У чырвоным кафтане.
Байку баіў. Ай, лю-лі!
Жылі пчолкі у вуллі...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Шла вясна па вясне,
Жылі пчолкі з году ў год...
Бралі ў соты з кветак мёд...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Ніхто пчолак не кране;
Самі мёд збіраюць той,
Самі ласваюць зімой...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
У той самай старане
Пустапасам труцень жыў,
Неяк з пчолкамі здружыў...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Труцень кажа: «Дайце мне
Глянуць, пчолкі, у вуллёк,
Паспытаці ваш мядок!..»
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Ці так добра, ці так не,—
Пчолкі добрымі былі,
Трутня ў госці прынялі...
Баіць ці не?
— Баіць!
Бегаў бай па сцяне...
Труцень пальцам не кіўне:
Пчолкі мёд нясуць да сот,
Труцень есць ды есць той мёд.
Баіць ці не?
— Не!
— Ходзiць Бай па сьцене,
Да-й ў чырвонум каптане.
Баяць?
— Бай!
— Ходзiць Бай па сьцене,
Паказўвае сраку табе!
Баяць?
— Нiхай ты спухнi з сваiм Баям!
Federowski "Lud białoruski na Rusi Litewskiej: materyały do etnografii słowiańskiej zgromadzone w latach 1877-1905" T.3, Baśnie, przypowieści i podania ludu z okolic Wołkowyska, Słonima, Lidy i Sokółki. Cz.2 — Kraków: Akademia Umiejętności, 1903
Фантастычная істота Бай — герой забаўлянкі ў беларускім дзіцячым фальклоры. Назва гэтага персанажа ўтварылася, відаць, ад абыгрывання слова «бай» з прыпеву калыханкі «баю-бай» альбо дзеяслова загаднай формы «бай», «баў!» — апавядай, расказывай. Адказам на такое патрабаванне было з’яўленне казачнага Бая, што «ішоў па сцяне ў чырвоным жупане, нёс сямёра лапцей: і жане, і сабе, і дзяцёнку па лапцёнку». Заканчвалася забаўлянка пытаннем: «Баіць казку ці не?», — на што гучала патрабаванне: «Бай!» І тады зноў пачыналася ад пачатку: «Ішоў Бай па сцяне…».
«Бай» — узор своеасаблівай адчэпкі, калі на бясконцыя просьбы-патрабаванні дзіцяці баяць басні (казкі) адказвалі кароценькім жартам, каб дзіця адчапілася: «Мама, баў басню!» — «Баўлю, баўлю баёначку, узяў кот даёначку, занёс на гару, паклаў на кару, абнёс каля калёс, а хто слухаў, таму — пшах! — у нос». Атрымаўшы такі адказ, дзіця асцерагалася занадта чапляцца да дарослых з просьбамі апавядаць казкі.
Чароўны свет: з беларускіх міфаў, паданняў і казак / рэд. Г.П.Пашкоў; маст. В.П.Славук — Мінск: Беларус.Энцыкл. імя П.Броўкі, 2008 (403)
Ішоў бай па сцяне…
Ішоў Бай па сцяне
У чырвоным жупане.
Ці баіць, ці не? – Баіць.
– І ты кажаш – баіць,
І я кажу – баіць.
Ішоў Бай па сцяне,
Насіў лапці ў кішане,
Ці баіць, ці не? – Не.
– І ты кажаш – не,
І я кажу – не.
Ідзе бай па сцяне
Ішоў Бай па сцяне, у чырвоным каптане,
Сямёра лапцяў пляце, крывую нагу валачэ,
Баіць ці не? – Бай. — І ты кажаш: бай, і я кажу: бай.
Ідзе бай па сцяне, у чырвоным каптане і г. д.
Баіць ці не? — Не. — І ты кажаш: не, і я кажу: не.
Ідзе бай па сцяне і г. д.
Байка для дзяцей, якія безупынна просяць, каб ім расказвалі байкі.
У большасці выпадкаў пасля некалькіх паўтораў дзеці пакідаюць Баюна ў спакоі і ідуць гуляць са сваімі цацкамі.
Беларускі фальклор: хрэстаматыя / складальнік К. П. Кабашнікаў і інш. — Мінск: Вышэйная школа, 1996 — с.757
Взял на себя ответственность по паспортизации всех статей. Классификация экспериментальная, прошу сильно не пинать )
Экстранаучная классификация
- статус — сущности
- домен — омнидии-повседневности
- тип — помощники
- класс — приходящие
- семейство — детоцентричные
- род — БАЙ
- вид — бай беларусский
Строение (композиция)
- Аморфность
Размер
- Карликовый Великанский
Ареал
- Беларусь, Подляшье
Среда обитания
- Дом
Дополнительные способности-особенности
- Музыкальность, Забота о детях, Опекунство/охрана
Культурно-географическая
- Белорусская мифология и фольклор
Отправить комментарий