Эльфы уже идут по твоему следу, Странник. Умеешь ли ты бегать быстрее летящих стрел?
Эльфы уже идут по твоему следу, Странник. Умеешь ли ты бегать быстрее летящих стрел?
Дзед мой пакойный расказваў, што раз ішоў ён позна вечарам дадому. А тут недалёка раньша балота была. Дак ён ідзе міма таго балота, тут як выскачыць перад ім няведама хто да давай крычаць, плясаць круга яго. Павялі ў балота, кажа, пасадзілі пасярэдзіне на пень (а дзе ж той пень у балоце, мабыць, на купіну) да і давай усе плясаць, песні пець. Ён кажа: "Хлопцы, пусціце мяне дамой!" А яны скачуць, усе скачуць да кажуць: "Пасядзі, пасядзі з намі яшчэ." Толькі после дванаццаці часоў прыходзіць дзед дадому, па пояс мокры, запыханы, да і расказвае ўсё гэтае.
Яшчэ раз брат мой старшы расказваў. Так, сядзім мы раз вечарам у хаце, хто што робім, тут забягае ён, спужаны весь, дзверы не пазакрываў, забягае ў пярэднюю хату, сеў трохі, аддыхаўся да і расказвае. "Іду, — кажа, — нікога не чапаю, патом чую: нешта за ногі хапае, абярнуўся, а там вот такі клубок каціцца за мной. Я як пабягу." ― "Вот штось жа ж было?" — Хто яго ведае?
Запісала Т.Жураўская ў 2004 годзе ў г.Хойнікі ад Лашкевіч Надзеі Адамаўны, 1925 г.н. (1185: с.529)
Comments
Отправить комментарий