Странник, ты знал, что слон состоит из хобота, ушей и бегемота?
Странник, ты знал, что слон состоит из хобота, ушей и бегемота?
Согласно поверьям, записанным в XIX веке у лясовяков, субэтнической группы малополян, населяющих территорию Тарнобжегской равнины, на юго-востоке Польши, Ловидух — демон из Сандомирской пущи*, подстерегающий и терзающий неприкаянные души.
Według demonologii lasowiackiej łapiduch przypominał wyglądem bulwiastą kulę wspierającą się na pięciopalczastych szponowatych stopach oraz z krótkimi rękami i długimi palcami uzbrojonymi w ostre pazury. Siedzibą jego były "pustkowia, gdzie czatował na pokutujące dusze". Kiedy udało mu się je pochwycić, znęcał się nad nimi i "doprowadzał do płaczu". Natomiast nigdy nie atakował ludzi żywych.
Wilhelm Gaj-Piotrowski "Duchy i demony w wierzeniach ludowych z okolic Stalowej Woli, Rozwadowa i Tarnobrzega" (1459; 855: s.277)
Согласно демонологии лясовяков, ловидух внешне напоминал луковицу на шипастых пятипалых ногах, вооруженную острыми когтями на длинных пальцах коротких рук. Обителью ему была "пустошь, где он поджидал неприкаянные души". Схватив же, ловидух издевался над ними и "заставлял плакать". При этом он никогда не нападал на живых людей.
Вильгельм Гай-Петровски "Духи и демоны в народных верованиях из окрестностей Сталёвой-Воли, Розвадова и Тарнобжега" (1459; 855: s.277)
Łapiduch zamieszkiwał na pustkowiach z dala od ludzkich siedzib. Miał bulwiaste ciało i krótkie, chude kończyny zaopatrzone w długie, zakończone szponami palce. Polował na błąkające się po ziemi pokutujące dusze, które chwytał i bezlitośnie dręczył. Z czasem łapiduchami nazywać zaczęto przeróżnej maści medyków i sanitariuszy. Jednak w przeciwieństwie do swych ludzkich odpowiedników, prawdziwe łapiduchy były niebezpieczne tylko dla zjaw i duchów, nigdy zaś dla żywych ludzi.
Paweł Zych, Witold Vargas "Bestiariusz słowiański" (657: s.116)
Ловидух обитал на пустошах вдали от людских жилищ. У него было клубневидное тело и короткие тощие конечности, оканчивающиеся длинными когтистыми пальцами. Он охотился на блуждающие по земле неприкаянные души, хватал их и безжалостно терзал. Со временем ловидухами стали называть некоторых медработников. Однако, в отличие от своих людских коллег, настоящие ловидухи были опасны лишь для призраков и духов, но не для живых людей.
Павел Зых, Витольд Варгас "Славянский бестиарий" (657: s.116)
Łapiduch — postać demoniczna z wierzeń lasowiaków* Puszczy Sandomierskiej, czyhająca na pokutujące dusze i dręcząca je.
Według demonologii lasowiackiej łapiduch przypominał wyglądem bulwiastą kulę wspierającą się na pięciopalczastych szponowatych stopach oraz z krótkimi rękami i długimi palcami uzbrojonymi w ostre pazury. Siedzibą jego były "pustkowia, gdzie czatował na pokutujące dusze". Kiedy udało mu się je pochwycić, znęcał się nad nimi i "doprowadzał do płaczu". Natomiast nigdy nie atakował ludzi żywych.
Wilhelm Gaj-Piotrowski "Duchy i demony w wierzeniach ludowych
z okolic Stalowej Woli, Rozwadowa i Tarnobrzega" (1459; 855: s.277)
Łapiduch zamieszkiwał na pustkowiach z dala od ludzkich siedzib. Miał bulwiaste ciało i krótkie, chude kończyny zaopatrzone w długie, zakończone szponami palce. Polował na błąkające się po ziemi pokutujące dusze, które chwytał i bezlitośnie dręczył. Z czasem łapiduchami nazywać zaczęto przeróżnej maści medyków i sanitariuszy. Jednak w przeciwieństwie do swych ludzkich odpowiedników, prawdziwe łapiduchy były niebezpieczne tylko dla zjaw i duchów, nigdy zaś dla żywych ludzi.
Paweł Zych, Witold Vargas "Bestiariusz słowiański" (657: s.116)
Comments
В разговорном львовском лексиконе лапидухами также называют санитаров и гробовщиков.
лапа́йдух (лапи́дух, лапі́дух)
1. військ., ірон. санітар (ст): Пришли лапидухів, Дуську, хай його заберуть. Дістав у щелепу (Лисяк)
2. грабар, гробокопач (ст): Одного разу злетів з риштовання, з висоти третього поверху, і ціле щастя, що впав на купу піску, бо могла залишитися з хлопа товста пляма, яку лапайдухи мітлами позамітали б (Тарнавський З.)|| = лопатинський
Slovnyk.me: Лексикон львівський
Отправить комментарий