Если у тебя, Странник, чешется между лопатками или растет копчик, то ты пришел по адресу!
Если у тебя, Странник, чешется между лопатками или растет копчик, то ты пришел по адресу!
В польской мифологии мелкий вредоносный демон, в которого превращается умерший до рождения или до крещения младенец.
Skrzydlaty demon powstały z martwego płodu poronionego mimo woli bądź też spędzonego celowo. To małe, przypominające nieopierzonego pisklaka zawistne stworzenie pojawiało atakowało wyłącznie ciężarne kobiety oraz położnice, wysysając z nich krew.
Paweł Zych "Bestiariusz słowiański" (657: s.151)
Крылатый демон, возродившийся из мертворожденного ребенка, в результате намеренно или невольно прерванной беременности. Это маленькое, напоминающее неоперившегося птенца, завистливое создание, являющееся вредить исключительно беременным женщинам и роженицам, высасывая их кровь.
Павел Зых "Славянский бестиарий" (657: s.151)
В мире ведьмака поронец появляется в третьей части игры (Wiedzmin III), отнесен в категорию проклятых духов и описан как наиболее отвратительное из чудовищ, с которыми приходится сталкиваться ведьмакам. Он возникает из мертвого нежеланного ребенка, которого после смерти даже не похоронили надлежащим образом. Выглядит как сгнивший новорожденный, искаженный наполняющими его ненавистью, страхом и злобой. Этот мерзкий монстр обычно питается силой и кровью беременных женщин, которых таким образом постепенно доводит до смерти.
Выходит из укрытия по ночам. Притаившись у постели беременной женщины, он впитывает ее жизненные силы и силы еще не рожденного ребенка. В результате сперва возникают тревожные сны, затем лихорадка и бред. Несколько ночей спустя монстр нападает на беззащитную и истощенную жертву, вгрызается ей в шею и высасывает кровь.
Достигает полутора ступней вышины, но если он сыт и достаточно силен, в минуту опасности может внезапно вырасти и принять другую форму.
Впрочем, побеждать поронца силой не обязательно — если взять его на руки и отнести к порогу родного дома, как бы приглашая нежеланного ребёнка обратно в семью, после чего провести обряд имянаречения, то есть дать ребёнку имя, тогда злобный поронец превратится в мирного клобука, духа-хранителя, оберегающего дом и помогающего его живым обитателям.
В русской локализации игры название поронца переведено как "игоша", по имени с его аналогом из русской мифологии, а клобук назван Чуром. В английской локализации их имена, соответственно, Botchling и Lubberkin.
Poroniec is minor spirit of harmful nature which transforms from stillborn or died before baptizm child in Polish folklore.
Skrzydlaty demon powstały z martwego płodu poronionego mimo woli bądź też spędzonego celowo. To małe, przypominające nieopierzonego pisklaka zawistne stworzenie pojawiało atakowało wyłącznie ciężarne kobiety oraz położnice, wysysając z nich krew.
Paweł Zych "Bestiariusz słowiański" (657: s.151)
Winged demon which rises from stillborn child in case of pregnancy interrupted incidentally or artificially. It is small creature, which resembles newborn chicken; this envious creature appears only to harm pregnant women by sucking their blood.
Paweł Zych "Bestiariusz słowiański" (657: s.151)
Poroniec is one of the creatures that appear in the "Witcher 3: Wild Hunt". It is of class of cursed ones and described as one of the most repulsive creatures that witcher will have to meet. They are results of unwanted babies, which were stillborn and not buried properly or died without a receiving a name. It looks like a decayed fetus, mutilated by hate and malice. This ugly creature if feed upon the blood and life force of pregnant women.
They come out of the shelter by the nightfall and seek out pregnant women to suck out their life force and of their unborn babies. The result is often bad dreams and fever. After few nights Poroniec attack weakened victim and drink her blood.
Usually, Poroniec is no more than one and a half foot high, but when in danger or full of blood can change its shape.
In English version of the game Poroniec is named Botchling, and in Russian — Igosha, after similar creature in Russian folklore.
Comments
Еще скетч от Павла Зыха.
Взял на себя ответственность по паспортизации всех статей. Классификация экспериментальная, прошу сильно не пинать )
Экстранаучная классификация
- статус — демоны
- домен — кондукты-проводники
- тип — девитаторы
- класс — сущностные
- семейство — истер-демоны
- род — ПОРОНЦЫ
- виды — поронец польский, поронец Сапковского
Наднациональный таксон
- Отверженные младенцы
Национальная классификация
- Нежить
Физиология
- Человек, Птица
Строение
- Крылатость
Размер
- Карликовый
Среда обитания
- Дом
Дополнительные способности-особенности
- Истощение, Кровопийство, Метаморфозы, Происхождение из умерших, Вредительсто беременным/роженицам
Культурно-географическая
- Польская мифология и фольклор
Вымышленные / литературные миры
- Мир Ведьмака (А.Сапковский)
Demonem wywodzącym się od duszy człowieka zmarłego jest także poroniec, nazywany wymiennie niechrzczeńcem, lub też rozumiany jako dwie różne istoty. Zarówno pierwszy jak i drugi miał być duszą dziecka zmarłego bez chrztu. Rozgraniczenie stanowi rodzaj śmierci, jaką poniosło dziecko. Jak wierzono, poroniec zabijany był rozmyśl nie przez matkę, najczęściej poprzez sztucznie wywołane poronienie, niechrzczeniec natomiast umierał śmiercią naturalną. Uważa się jednak, że również i ten ostatni ginął zabijany przez matkę.
Zabite dziecko grzebano byle gdzie, szczególnie w miejscach odosobnionych, by nikt nie mógł odnaleźć zwłok, i w tych to właśnie miejscach (w krzakach, w lesie, pod brzegiem rzeki) miała się ukazywać jego dusza.
Wierzono, że dzieci nie ochrzczone i zabite przez matkę nie szły na wieczne potępienie, lecz musiały pokutować . Pokazując się ludziom w różnej postaci nie czyniły im krzywdy, lecz jedynie zakłócały ich spokój, dającym się słyszeć płaczem dziecka w miejscach, gdzie je pochowano. Widywano je w postaci światełek, ale też miały się ukazywać weśnie swoim matkom w postaci dziecka o czarnym ciele.
Celem wybawienia pokutującej duszy dziecka zalecano, aby „gdzie płakały, ktoś słyszał, brał święconą wodę i krzcił. Krzyż robił i mówił: jakeś synek to Józek, jakeś dziewczynka to Anna, w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego i przestawało płakać, bo żądało tego". Opróc z tego zabiegu magiczno-religijnego zamawiano msze święte i modlono się za dusze zmarłych, nie ochrzczonych dzieci, głównie zmarłych śmiercią gwałtowną.
Panujące w Istebnej wierzenie, a nawet przekonanie, że ulewne deszcze grożące nieraz klęską są spowodowane ukrytą zbrodnią dzieciobójstwa, wiążą się ściśle z wątkiem o tym demonie. Uważa się tam, że deszcze są karą bożą i padać będą tak długo, dopóki woda nie wymyje zwłok dziecka i nie ukarze wszystkim grzechu, jak i został popełniony. Wedle relacji informatorów, kara spada więc nie tylko na matkę, ale i na wieś, w które j mieszka, za niewykrycie zbrodni i nieukaranie winowajczyni.
Urszula Lehr “Wierzenia w istoty nadzmysłowe“ // Etnografia Polska, Tom 28, Nr.1 (1984) s.223-250 (1620) — s.230
Отправить комментарий