Лозовик
Лозовикв белорусском фольклоре некий лесной или болотный нечистик, живущий в лозе
Lazavikin Belarusian folklore is a forest or swamp spirit who lives in in willow-beds, usually along riverbanks
Лазавікпаводле беларускага фальклёру нейкі лясны альбо балотны нячысцік, які жыве ў лазе
Lazavikin Belarusian folklore is a forest or swamp spirit who lives in in willow-beds, usually along riverbanks
Лозовикв белорусском фольклоре некий лесной или болотный нечистик, живущий в лозе
Лазавікоригинальное белорусское написание названия лозовикаis a common Belarusian name for swamp spirit Lozovikоригинальное белорусское написание названия лозовикаis a common Belarusian name for swamp spirit Lozovikоригинальное белорусское написание названия лозовика
Лазави́квариант русского написания названия лозовика у П.Древлянскогоis name variant of Belarusian swamp spirit at Drevlyansky accountвариант русского написания названия лозовика у П.Древлянскогоis name variant of Belarusian swamp spirit at Drevlyansky accountвариант русского написания названия лозовика у П.Древлянского
Лозніквариант белорусского названия лозовикавариант белорусского названия лозовикавариант белорусского названия лозовикавариант белорусского названия лозовикавариант белорусского названия лозовика

В белорусском фольклоре некий лесной или болотный нечистик, живущий в лозе.

Лазавік — нейкі лясны бог, які жыве ў лазе. Беларусы ўяўляюць яго старэнькім карлам, не большым за пазногаць і аднавокім, з аршыннаю барадою, які заўсёды носіць з сабою доўгую (у сем сажняў) пугу. Ён, кажуць, звычайна жыве ў лазе, у маленькім дамку, акружаным балотам; дамок гэты без дзвярэй і вокнаў, толькі з маленькай адтулінай на страсе, куды звычайна залазіць сам гаспадар лазавік. Дамок гэты недаступны людзям: як толькі хто-небудзь задумае падысці да яго, дома як і не было на тым месцы — пойдзе далей; чалавек за ім — а дамок далей ад яго. Лазавік, кажуць, часта расхаджвае па розных балотах. Тут яго адразу пазнаеш: вочка яго бліскае, як агеньчык... Што робіць Лазавік сваёй пугай і навошта носіць з сабою, беларусы самі не ведаюць. Лазавік вядомы ў Беларусі пад рознымі іншымі імёнамі; у некаторых месцах яго завуць балотнікам, які жыве ў балоце, а ў іншых — вадавіком, які жыве ў вадзе.

Зямная дарога ў вырай: Беларускія народныя прыкметы і павер’і (449: с.573)

Лазави́к — какой-то лесной бог, живущий в лозе. Белорусцы представляют его карликом-старичком, не больше ноготка, одноглазым, с аршинною бородою, всегда носящим при себе длиннейший (в семь сажень) кнут. Он обыкновенно, говорят, живет в лозе, в маленьком домике, окруженном болотом; домик этот без дверей и окон, только с малым отверстием на крыше, куда обыкновенно пробирается сам гаспада́р (хозяин), то есть Лазавик; домик этот неприступен для людей: как только кто-нибудь вздумает подойти к нему, домика как не бывало на том месте, уйдет дальше; человек за ним — домик дальше от него. Лазавик, говорят, часто расхаживает по разным болотам. Тут его сейчас узнаешь: глазок его сверкает, как огонек (понятие Белорусцев о болотных огоньках). Что делает Лазавик своим кнутом и для чего носит его с собою, Белорусцы сами не знают. Лазавик известен в Белоруссии под разными другими именами; в некоторых местах он называется Болотником — живущим в болоте, а в других — Водовико́м — живущим в воде.

П.Древлянский "Белорусские народные предания" (310: c.277)

Лазавік — то дух такі, што ў лазе жыве. У яго там і хата знаходзіцца. А сам ён таго ж цвету, што і лаза. Многія гаварылі, што ён на дзеда пахож малога, карлік пачці. І хоць ён некрасівы, але ж сам добры. Лазавік можа людзей спасаць ад вадзянікоў і балотнікаў. Дзядзька расказваў, што адзін раз пайшоў з жонкай ягады збіраць. І тут заўважыў уперадзе паляну, на якой было многа ягад. Ён пайшоў туды і трапіў у балота, пачаў жонку зваць. А тая, мабыць, не пачула. Дзядзька ўжо рашыў тады, што жывым яму не быць. Але потым убачыў лазовы куст і схапіўся за яго. Жонка яго тады агледзіла, што мужыка няма, пачала шукаць і наткнулася на яго. Дзядзька спасся, але гаварыў, што яму дапамог лазавік.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў горадзе Ветка ад Кузьменка Людмілы Аляксееўны, 1926 г.н. (505: с.173)

Лазавик — то такой дух, что в лозе живет. У него там и хата находится. И сам он того же цвета, что и лаза. Многие говорили, что он на деда похож мелкого, карлик почти. И хоть он некрасивый, однако же сам добрый. Лазавик может людей спасать от водяников и болотников. Дядька рассказывал, что однажды пошел с женой ягоды собирать. И тут заметил впереди поляну, на которой было много ягод. Он пошел туда и угодил в болото, начал жену звать. А та, может, не услышала. Дядька уже решил тогда, что живым ему не быть. Но потом увидел лозовый куст и схватился за него. Жена его огляделась, видит, что мужа нет, начала искать и наткнулась на него. Дядька спасся и говорил, что ему помог лазавик.

Записала И.Шевко в 2006 году в городе Ветка Гомельской области Республики Беларусь от Кузьменко Людмилы Алексеевны, 1926 г.р. (505: с.173)

Лазавік жыве ля рэк, азёр, а можа і каля лесу пасяліцца. Галоўнае для яго, каб была лаза. Многія гавораць, што бачылі яго. І мне раз так павязло. Ішла калісь летам праз раку, рашыла адпачыць ля лазы. Аж бачу, што там дзед нейкі сядзіць. Ды сам смешны такі, маленькі і нейкі жоўты. Убачыў мяне і адразу знік. Яго ніхто не баіцца, бо ён зла вялікага не дзелае. От шчэ скажу, што лазавік, калі дождж ідзе, можа чалавека схаваць. Я раз у навальніцу ад хаты далёка была, дык схавалася пад лазу. Пераседзіла там, а потым сухенькая дамоў пабегла.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў вёсцы Куты Веткаўскага раёна ад Талкачовай Антаніны Мікалаеўны, 1942 г.н. (505: с.173)

Лазавик живет у рек и озёр, а может и около леса поселиться. Главное для него, чтоб была лоза. Многие говорят, что видели его. И мне раз так повезло. Шла как-то летом через реку, решила отдохнуть под лозой. И вижу, что там дед какой-то сидит. И сам смешной такой, маленький и какой-то желтый. Увидел меня и сразу исчез. Его никто не боится, потому что он зла большого не делает. Вот еще скажу, что лазавик, когда дождь идет, может человека укрыть. Я раз в грозу от дома далеко была, так спряталась под лозой. Пересидела там, а потом сухонькая домой побежала.

Записала И.Шевко в 2006 году в деревне Куты Ветковского района Гомельской области Республики Беларусь от Толкочевой Антонины Николаевны, 1942 г.р. (505: с.173)

Летам раз заблудзіў я, хадзіў доўга, думаў, што ўжо не выберуся. Толькі прысеў, адразу ж пачуў смех нейкі. Я ўскочыў і пачаў маліцца. І што вы думаеце, знайшоў дарогу дамоў. Я потым доўга думаў, хто ж тады мяне напугаў. Ды ўспомніў, што якраз ля лазы быў. Мабыць, то лазавік з мяне пасмяяўся. За жарты на яго не злую, бо ён мне ў рабоце памагаў. Я не раз лазу на карзіны набіраў. А карзіны выйшлі добрыя, шчэ баба мая імі і зараз пользуецца.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў вёсцы Шэйка Веткаўскага раёна ад Рослікава Івана Дзмітрыевіча, 1930 г.н. (505: с.173)

Летом раз заблудился я, ходил долго, думал, что уже не выберусь. Только присел, сразу же услышал смех какой-то. Я подскочил и стал молиться. И что вы думаете, нашел дорогу домой. Я потом долга думал, кто ж тогда меня напугал. И вспомнил, что как раз около лозы был. Может, то лазавик с меня посмеялся. За шутки на него не злюсь, ведь он мне в работе помогал. Я не раз лозу на корзины набирал. А корзины вышли ладные, баба моя до сих пор ими пользуется.

Записала И.Шевко в 2006 году в деревне Шейка Ветковского района Гомельской области Республики Беларусь от Росликова Ивана Дмитриевича, 1930 г.р. (505: с.173)

Наряду с Лозовиком нередко упоминают лозников, мелких шаловливых нечистиков, которых либо ассоциируют с ним, либо просто поселяют поблизости.

In Belarusian folklore is a forest or swamp spirit who lives in in willow-beds, usually along riverbanks. Name Lazavik derived from from belarusian noun "лаза" [laza] — willow.

Лазави́к — какой-то лесной бог, живущий в лозе. Белорусцы представляют его карликом-старичком, не больше ноготка, одноглазым, с аршинною бородою, всегда носящим при себе длиннейший (в семь сажень) кнут. Он обыкновенно, говорят, живет в лозе, в маленьком домике, окруженном болотом; домик этот без дверей и окон, только с малым отверстием на крыше, куда обыкновенно пробирается сам гаспада́р (хозяин), то есть Лазавик; домик этот неприступен для людей: как только кто-нибудь вздумает подойти к нему, домика как не бывало на том месте, уйдет дальше; человек за ним — домик дальше от него. Лазавик, говорят, часто расхаживает по разным болотам. Тут его сейчас узнаешь: глазок его сверкает, как огонек (понятие Белорусцев о болотных огоньках). Что делает Лазавик своим кнутом и для чего носит его с собою, Белорусцы сами не знают. Лазавик известен в Белоруссии под разными другими именами; в некоторых местах он называется Болотником — живущим в болоте, а в других — Водовико́м — живущим в воде.

П.Древлянский "Белорусские народные предания" (310: c.277)

Lazavik is a some kind of forest god, which lives in willow-beds. He is imagined by Belarusians as dwarfish old man no more than a human nail. He's one-eyed and, a beard about two feet long and always carries with himself the most long imaginable whip about 14 feet long. It is generally believed that he lives in his little house among willow-beds surrounded by swamp. This house has no doors or windows, and has only a trapdoor on the roof by which Haspadar, i.e. Lazavik gets in. His house is inaccessible for humans. If someone approaches it, house moves further the same distance. People say that Lazavik often roams at swamps. You can distinguish him by the fire in his eyes (i.e. Will O’The Wisp). Purpose of carrying whip by Lazavik is not known to Belarusians. Lazavik is known in Belarus under different names. In some places he is known as Bolotnik, i.e. “Swamp-Dweller”, Vodovik, i.e. (Water-Dweller”) in others.

Drevlyanskiy P. "Belarusian Folk Tales" (310: c.277)

Лазавік — то дух такі, што ў лазе жыве. У яго там і хата знаходзіцца. А сам ён таго ж цвету, што і лаза. Многія гаварылі, што ён на дзеда пахож малога, карлік пачці. І хоць ён некрасівы, але ж сам добры. Лазавік можа людзей спасаць ад вадзянікоў і балотнікаў. Дзядзька расказваў, што адзін раз пайшоў з жонкай ягады збіраць. І тут заўважыў уперадзе паляну, на якой было многа ягад. Ён пайшоў туды і трапіў у балота, пачаў жонку зваць. А тая, мабыць, не пачула. Дзядзька ўжо рашыў тады, што жывым яму не быць. Але потым убачыў лазовы куст і схапіўся за яго. Жонка яго тады агледзіла, што мужыка няма, пачала шукаць і наткнулася на яго. Дзядзька спасся, але гаварыў, што яму дапамог лазавік.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў горадзе Ветка ад Кузьменка Людмілы Аляксееўны, 1926 г.н. (505: с.173)

Lazavik — is a spirit, which lives in willow-bed. He has a house there. He is the color of willow. Many people say that he is like the old man, only small, almost dwarf. He is ugly though kind. He can save you from Vodyanik and Bolotnik. Uncle told me that he went to forest to pick berries. And spotted a clearing with many berries. He went there and fell into bog. He began to call his wife for help, but she didn’t hear. Uncle then gave up hope to stay alive. But then he saw a willow bush and took hold of it. His wife looked around and didn’t see him. So she went looking and ran onto him. My uncle said that Lazavik saved his life. .

Collected in 2006 by I.Shawko in Vietka of Homiel Region of Belarus from Kuzmenko Lyudmila Alekseevna (born 1926) (505: с.173)

Лазавік жыве ля рэк, азёр, а можа і каля лесу пасяліцца. Галоўнае для яго, каб была лаза. Многія гавораць, што бачылі яго. І мне раз так павязло. Ішла калісь летам праз раку, рашыла адпачыць ля лазы. Аж бачу, што там дзед нейкі сядзіць. Ды сам смешны такі, маленькі і нейкі жоўты. Убачыў мяне і адразу знік. Яго ніхто не баіцца, бо ён зла вялікага не дзелае. От шчэ скажу, што лазавік, калі дождж ідзе, можа чалавека схаваць. Я раз у навальніцу ад хаты далёка была, дык схавалася пад лазу. Пераседзіла там, а потым сухенькая дамоў пабегла.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў вёсцы Куты Веткаўскага раёна ад Талкачовай Антаніны Мікалаеўны, 1942 г.н. (505: с.173)

Lazavik lives near rivers and lakes, but also may settle in forest. The main thing for him is a willow-beds. Many said that saw him. And I was lucky too once. It was summer and I crossed the river and decided to rest under a willow. And suddenly I saw there a old man. He was funny little old man and he seemed yellow. He saw me and disappeared. Nobody fears him because he doesn’t do any harm. And I’ll say that Lazavik can cover you from rain. Once I was far from home and hid under the willow tree. Rested while rain ended and ran home all dry.

Collected in 2006 by I.Shawko in village Kuty (in Vietka District of Homiel Region of Belarus) from Talkachova Antanina Mikalaewna (born 1942) (505: с.173)

Летам раз заблудзіў я, хадзіў доўга, думаў, што ўжо не выберуся. Толькі прысеў, адразу ж пачуў смех нейкі. Я ўскочыў і пачаў маліцца. І што вы думаеце, знайшоў дарогу дамоў. Я потым доўга думаў, хто ж тады мяне напугаў. Ды ўспомніў, што якраз ля лазы быў. Мабыць, то лазавік з мяне пасмяяўся. За жарты на яго не злую, бо ён мне ў рабоце памагаў. Я не раз лазу на карзіны набіраў. А карзіны выйшлі добрыя, шчэ баба мая імі і зараз пользуецца.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў вёсцы Шэйка Веткаўскага раёна ад Рослікава Івана Дзмітрыевіча, 1930 г.н. (505: с.173)

Once in summer a got lost in the woods. I roamed the woods thinking that I completely lost. And when I sat to rest I suddenly heard something like chuckle. That gave me a jump. I began to pray. And you know, soon found a way home. And then I remembered that I stood near the willow. Maybe it was Lazavik, who laughed at me. I don’t hold no grudge because he helped me a lot at work. I collected willow many times to make baskets. And fine baskets they were. My old lady uses them up to now.

Collected in 2006 by I.Shawko in village Shejka (in Vietka District of Homiel Region of Belarus) from Roslіkau Ivan Dzmіtryjevіch (born 1933) (505: с.173)

Along with Lazavik are often mentioned lozniks. It is usually imagined as little playful imp-like creatures, which are associated with him, or just dwell nearby.

Паводле беларускага фальклёру нейкі лясны альбо балотны нячысцік, які жыве ў лазе.

Лазави́к — какой-то лесной бог, живущий в лозе. Белорусцы представляют его карликом-старичком, не больше ноготка, одноглазым, с аршинною бородою, всегда носящим при себе длиннейший (в семь сажень) кнут. Он обыкновенно, говорят, живет в лозе, в маленьком домике, окруженном болотом; домик этот без дверей и окон, только с малым отверстием на крыше, куда обыкновенно пробирается сам гаспада́р (хозяин), то есть Лазавик; домик этот неприступен для людей: как только кто-нибудь вздумает подойти к нему, домика как не бывало на том месте, уйдет дальше; человек за ним — домик дальше от него. Лазавик, говорят, часто расхаживает по разным болотам. Тут его сейчас узнаешь: глазок его сверкает, как огонек (понятие Белорусцев о болотных огоньках). Что делает Лазавик своим кнутом и для чего носит его с собою, Белорусцы сами не знают. Лазавик известен в Белоруссии под разными другими именами; в некоторых местах он называется Болотником — живущим в болоте, а в других — Водовико́м — живущим в воде.

П.Древлянский "Белорусские народные предания" (310: c.277)

Лазавік — нейкі лясны бог, які жыве ў лазе. Беларусы ўяўляюць яго старэнькім карлам, не большым за пазногаць і аднавокім, з аршыннаю барадою, які заўсёды носіць з сабою доўгую (у сем сажняў) пугу. Ён, кажуць, звычайна жыве ў лазе, у маленькім дамку, акружаным балотам; дамок гэты без дзвярэй і вокнаў, толькі з маленькай адтулінай на страсе, куды звычайна залазіць сам гаспадар лазавік. Дамок гэты недаступны людзям: як толькі хто-небудзь задумае падысці да яго, дома як і не было на тым месцы — пойдзе далей; чалавек за ім — а дамок далей ад яго. Лазавік, кажуць, часта расхаджвае па розных балотах. Тут яго адразу пазнаеш: вочка яго бліскае, як агеньчык... Што робіць Лазавік сваёй пугай і навошта носіць з сабою, беларусы самі не ведаюць. Лазавік вядомы ў Беларусі пад рознымі іншымі імёнамі; у некаторых месцах яго завуць балотнікам, які жыве ў балоце, а ў іншых — вадавіком, які жыве ў вадзе.

Зямная дарога ў вырай: Беларускія народныя прыкметы і павер’і (449: с.573)

Лазавік — то дух такі, што ў лазе жыве. У яго там і хата знаходзіцца. А сам ён таго ж цвету, што і лаза. Многія гаварылі, што ён на дзеда пахож малога, карлік пачці. І хоць ён некрасівы, але ж сам добры. Лазавік можа людзей спасаць ад вадзянікоў і балотнікаў. Дзядзька расказваў, што адзін раз пайшоў з жонкай ягады збіраць. І тут заўважыў уперадзе паляну, на якой было многа ягад. Ён пайшоў туды і трапіў у балота, пачаў жонку зваць. А тая, мабыць, не пачула. Дзядзька ўжо рашыў тады, што жывым яму не быць. Але потым убачыў лазовы куст і схапіўся за яго. Жонка яго тады агледзіла, што мужыка няма, пачала шукаць і наткнулася на яго. Дзядзька спасся, але гаварыў, што яму дапамог лазавік.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў горадзе Ветка ад Кузьменка Людмілы Аляксееўны, 1926 г.н. (505: с.173)

Лазавік — то такі дух, што ў лазе жыве. У яго там і хата знаходзіцца. І сам ён таго ж колеру, што і лаза. Шмат хто казаў, што ён на дзеда падобны дробнага, карлік амаль. І хоць ён непрыгожы, аднак жа сам добры. Лазавік можа людзей ратаваць ад вадзянікаў і балотнікаў. Дзядзька распавядаў, што аднойчы пайшоў з жонкай па ягады. І тут заўважыў наперадзе паляну, на якой было шмат ягад. Ён пайшоў туды і трапіў у багну, пачаў жонку клікаць. А тая, мабыць, не пачула. Дзядзька ўжо вырашыў тады, што жывым яму не быць. Але потым убачыў лазовы куст і схапіўся за яго. Жонка яго агледзелася, бачыць, што мужа няма, пачала шукаць і натрапіла на яго. Дзядзька выратаваўся і казаў, што яму дапамог лазавік.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў горадзе Ветка ад Кузьменка Людмілы Аляксееўны, 1926 г.н. (505: с.173)

Лазавік жыве ля рэк, азёр, а можа і каля лесу пасяліцца. Галоўнае для яго, каб была лаза. Многія гавораць, што бачылі яго. І мне раз так павязло. Ішла калісь летам праз раку, рашыла адпачыць ля лазы. Аж бачу, што там дзед нейкі сядзіць. Ды сам смешны такі, маленькі і нейкі жоўты. Убачыў мяне і адразу знік. Яго ніхто не баіцца, бо ён зла вялікага не дзелае. От шчэ скажу, што лазавік, калі дождж ідзе, можа чалавека схаваць. Я раз у навальніцу ад хаты далёка была, дык схавалася пад лазу. Пераседзіла там, а потым сухенькая дамоў пабегла.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў вёсцы Куты Веткаўскага раёна ад Талкачовай Антаніны Мікалаеўны, 1942 г.н. (505: с.173)

Лазавік жыве ля рэк і азёраў, а можа і каля лесу пасяліцца. Галоўнае для яго, каб была лаза. Шмат хто кажа, што бачылі яго. І мне раз так пашанцавала. Ішла калісь ўлетку праз раку, вырашыла адпачыць ля лазы. І вось бачу, што там дзед нейкі сядзіць. І сам смешны такі, маленькі і нейкі жоўты. Убачыў мяне і адразу знік. Яго ніхто не баіцца, бо ён зла вялікага не робіць. Вось яшчэ скажу, што лазавік, калі дождж ідзе, можа чалавека схаваць. Я раз у навальніцу ад хаты далёка была, дык схавалася пад лазой. Перачакала там, а потым сухенькая пабегла дадому.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў вёсцы Куты Веткаўскага раёна ад Талкачовай Антаніны Мікалаеўны, 1942 г.н. (505: с.173)

Летам раз заблудзіў я, хадзіў доўга, думаў, што ўжо не выберуся. Толькі прысеў, адразу ж пачуў смех нейкі. Я ўскочыў і пачаў маліцца. І што вы думаеце, знайшоў дарогу дамоў. Я потым доўга думаў, хто ж тады мяне напугаў. Ды ўспомніў, што якраз ля лазы быў. Мабыць, то лазавік з мяне пасмяяўся. За жарты на яго не злую, бо ён мне ў рабоце памагаў. Я не раз лазу на карзіны набіраў. А карзіны выйшлі добрыя, шчэ баба мая імі і зараз пользуецца.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў вёсцы Шэйка Веткаўскага раёна ад Рослікава Івана Дзмітрыевіча, 1930 г.н. (505: с.173)

Улетку раз заблукаў я, хадзіў доўга, думаў, што ўжо не абяруся. Толькі прысеў, адразу ж пачуў смех нейкі. Я падскочыў і пачаў маліцца. І што вы думаеце, знайшоў дарогу дадому. Я потым доўга думаў, хто ж тады мяне напалохаў. Ды ўзгадаў, што як раз каля лазы быў. Мабыць, то лазавік з мяне пасмяяўся. За жарты на яго не злуюся, бо ён мне ў працы дапамагаў. Я неаднойчы лазу на кошыкі збіраў. А кошыкі выйшлі добрыя, баба мая да гэтуль імі карыстаецца.

Запісала І.Шаўко ў 2006 годзе ў вёсцы Шэйка Веткаўскага раёна ад Рослікава Івана Дзмітрыевіча, 1930 г.н. (505: с.173)

Разам з Лазавіком нярэдка згадваюць Лознікоў, дробных гарэзлівых нячысцікаў, якіх альбо асацыююць з ім, альбо проста пасяляюць паблізу.

ИсточникиКрыніцыŹródłaДжерелаSources
Статус статьиСтатус артыкулаStatus artykułuСтатус статтіArticle status
Зверушка (вроде готовая статья, но при этом велика вероятность расширения)
Подготовка статьиПадрыхтоўка артыкулаPrzygotowanie artykułuПідготовка статтіArticle by
0
Адрес статьи в интернетеАдрас артыкулу ў інтэрнэцеAdres artykułu w internecieАдрес статті в інтернетіURL of article: //bestiary.us/lozovik
Культурно-географическая классификация существ: Культурна-геаграфічная класіфікацыя істот: Kulturalno-geograficzna klasyfikacja istot: Культурно-географічна класифікація істот: Cultural and geographical classification of creatures:
Псевдо-биологическая классификация существ: Псеўда-біялагічная класіфікацыя істот: Pseudo-biologiczna klasyfikacja istot: Псевдо-біологічна класифікація істот: Pseudo-biological classification of creatures:

Comments

korg Re: Лозовик
korg's picture
Статус: оффлайн

Взял на себя ответственность по паспортизации всех статей. Классификация экспериментальная, прошу сильно не пинать )

Экстранаучная классификация

- статус — сущности
- домен — омнидии-повседневности
- тип — хранители
- класс — природные
- семейство — лешаки
- род — лешие
- вид — ЛОЗОВИК БЕЛАРУССКИЙ

Национальная классификация

- Черти

Физиология

- Человек

Строение (композиция)

- Циклопизм

Размер

- Карликовый

Среда обитания

- Кусты, Озеро, Болото

Дополнительные способности-особенности

- Опекунство/охрана

Культурно-географическая

- Белорусская мифология и фольклор

25 June, 2022 - 02:06

Отправить комментарий

The content of this field is kept private and will not be shown publicly.
CAPTCHA
Пожалуйста, введите слова, показанные на картинке ниже. Это необходимо для того, чтобы выяснить, являетесь ли Вы человеком или представляете из себя спам-бота. Спасибо.
6 + 4 =
Решите эту простую математическую задачу и введите результат. То есть для 1+3, введите 4.

Только зарегистрированные пользователи могут оставлять комментарии. Пожалуйста, войдите или зарегистрируйтесь. Only registered users can post a new comment. Please login or register. Only registered users can post a new comment. Please login or register.

Еще? Еще!

Лозники — в белорусском фольклоре мелкие шаловливые нечистики, обитающие около водоемов в кустах лозы
Лесавки — в восточнославянском фольклоре, якобы мелкие лесные духи, дети лешего и кикиморы
Капялюшники — какие-то нечистики в рассказах Витебщины (север Беларуси), способные к оборотничеству, а также обладающие свойствами, характерными для блуждающих огоньков
Туросик — у литовских русинов опасный лесной божок, под видом тура или оленя с золотыми рогами или копытами заманивающий путников в лес или болото
Железный человек — в фольклоре Полесья мифический железный великан, живущий в болоте или заболоченном лесу и охраняющий свою территорию от посягательств и незваных гостей
Корриган — в бретонском фольклоре то ли проказливые карлики сродни лютенам, то ли феи ручьев
Болотник — в славянской мифологии хозяин болота, затягивающий людей в трясину
Оржавеник — по белорусским поверьям один из болотников, хозяин болота, покрытого ржавчиной
Леший — в славянской мифологии дух леса
Кикимора болотная — в славянской мифологии злобный женский дух, живущий в болотах и топях
Анчутка — в восточнославянской мифологии мелкий бес, чертенок с утиными чертами и лысой как у татарчонка головой
Банник — по славянской мифологии дух бани, как правило, стоящей на отшибе
Багник — в белорусской мифологии болотник, обитающий в багне — безжизненном торфяном болоте
Моховик — по славянской мифологии дух мшистых болот, самый маленький из лесных духов
Купальский дедок — в белорусском фольклоре добрый лесной дух, собирающий "папараць-кветку" в купальскую ночь
Пущевик — в белорусском фольклоре хозяин ограниченного участка нетронутого леса (пущи), исключительно враждебный человеку
Касны — в белорусской мифологии действующие исключительно стаей вампироподобные существа неопределенного облика
Лантухи — в еврейском фольклоре мелкая нечисть, чертята, похожие на домовых, леших или водяных; серьезного вреда не причиняют, но склонны к озорству
Дитя Красного болота — призрак Красного болота под Мозырем Гомельской области Беларуси, девочка с глазами цвета мутной воды, которая предлагает заблудившемуся страннику горсть волчьих ягод
Зазовка — в фольклоре северо-запада Беларуси, локальная лесная демоница в облике прекрасной девушки с длинными волосами, которая завораживала юношей и заводила их в чащу